Przejdź do głównej zawartości

139.Intrygantki

Tytuł: Intrygantki
Autor: Eric-Emmanuel Schmitt
Stron: 234
Wydawnictwo: Znak
Rok wydania: 2013
Moje zdanie: Eric-Emmnuel Schmitt to jeden z moich ulubionych autorów. Pisze krótkie utwory, jest oszczędny w słowach. Poprzez swoją prostotę potrafi jednak niesamowicie dużo wyjaśnić. Gdy otworzyłam tę książkę byłam bardzo zdziwiona, ponieważ pomyślałam, że to dramat. Pomyliłam się. Mamy tu do czynienia ze sztukami teatralnymi w formie scenariuszy napisanymi prozą. Są cztery. Pierwszy najdłuższy. Opowiadają przede wszystkim o miłości, Bogu, szczęściu i sensie życia. Każdy utwór to taki zbiór cytatów, nad którymi należy się zastanowić. Czyta się szybko jednak należy ją sobie dawkować. Inaczej możemy zachłysnąć się tymi wszystkimi mądrościami. Okładka piękna.
Ocena:5/6
Tak jeszcze chciałam się wygadać. Znów. Pamiętacie jak pisałam wam o bardzo dla mnie bolesnym rozstaniu z chłopakiem? Pisałyście mi, że wszystko jest po coś. Teraz to wiem. Dopiero spojrzenie z boku na ten cały nasz związek pokazało mi, że nie był tak idealny jak go sobie wyobrażałam. Krzywdził mnie, ale na bieżąco go usprawiedliwiałam. Przeżyłam coś niesamowitego, ale może dobrze, że to tak się skończyło. Najgorsze jest jednak to, że dowiedziałam się czegoś raczej nieprzyjemnego o mojej przyjaciółce. Myślałam, że mogę jej o wszystkim powiedzieć, wygadać się, płakać. A tu tak naprawdę za moimi plecami cieszyła się, że się wreszcie z nim rozstałam bo była zazdrosna o nasz związek. Jak dla mnie to strasznie dziecinne zachowanie, ale ta sytuacja przynajmniej pozwoliła mi zweryfikować, że moje koleżanki nie są wcale takie jak się wydają. Ludziom nie można dogodzić. Jak płakałam było źle, jak zaczęłam się śmiać jeszcze gorzej. 

Komentarze

  1. Lubię twórczość autora więc przeczytam.

    OdpowiedzUsuń
  2. Też lubię u pisarzy taki oszczędny styl. Można gadać niewiele, ale konkretnie i celnie :-)

    No tak, gdy się w czymś tkwi po uszy, ciężko spojrzeć na to z odpowiedniej perspektywy. A potem, kiedy jest już po, dziwimy się sami sobie, że byliśmy tacy krótkowzroczni ;-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak sobie teraz dopiero pomyślałam jaka byłam naiwna

      Usuń
  3. Uwielbiam autora i od jakiegoś czasu poluję również na ten tytuł. Cieszę się, że tak dobrze go oceniasz :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Po przeczytaniu "Trucicielki" tego autora planuję poznać tez inne jego dzieła. Myśle, że na "Intrygantki" też przyjdzie czas :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Słyszałam o niej, ale - póki co nie gustuję w takich książkach:)

    OdpowiedzUsuń
  6. Dawno mnie tu nie było ale wiem co to znaczy zerwać z kims... rozstac sie... Jednak wszystko jest p jest po coś :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Na pewno przeczytam, uwielbiam tego autora:)

    OdpowiedzUsuń
  8. Uwielbiam autora, więc chętnie sięgnę także po tę książkę :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Co do książki jestem przekonana, a co do twojej zyciowej sytuacji, to właśnie dlatego nigdy nie miałam chłopaka.

    OdpowiedzUsuń
  10. Ludzie się okrutni. Nigdy nie wiadomo komu możemy tak naprawdę zaufać.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A już w ogóle jest problem gdy się jest tak naiwnym jak ja :)

      Usuń
  11. Niestety nie ma nic tego autora w bibliotekach w moim mieście - no, kurczę. A kupować nie chciałabym, bo mój księgozbiór za bardzo się już rozrósł. Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Czytałam, bo lubię tego autora :)

    OdpowiedzUsuń
  13. To także jeden z moich ulubionych pisarzy!

    OdpowiedzUsuń
  14. Uwielbiam Schmitta i nie mogę doczekać się aż w moje dłonie wpadnie ta książka. :)

    A co do drugiej części Twojego postu - bardzo mi przykro z powodu tego co Cię spotkało. Może i to brzmi trochę dziwnie i sztucznie przez ten internetowy świat, ale gdy widzę (albo czytam) jak ktoś cierpi to włącza mi się opcja Troskliwa Ola :)
    Jeszcze nigdy nie byłam tak po uszy w kimś zakochana, więc do końca nie wiem jak to jest przeżyć tak magiczne uczucie, ale pamiętam jak bardzo bolało mnie to, gdy "mój chłopak" rzucił przez fejsa.
    Ale wiesz co ci powiem? Świat jest piękny, a ludzie to świnie. Trzeba tą swoją wewnętrzną żałobę przeżyć i ruszyć dalej. Przynajmniej ja tak uważam, chociaż mam siedemnaście lat i niewiele znam się na życiu. :)

    Pozdrawiam serdecznie i życzę wielu okazji do uśmiechu :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Dziękuję za każdy komentarz :)

Popularne posty z tego bloga

214.Młyn nad Czarnym Potokiem

Tytuł: Młyn nad Czarnym Potokiem Autor: Anna J. Szepielak Stron: 516 Wydawnictwo: Nasza Księgarnia Rok wydania: 2013 Moje zdanie: Rzadko mam okazję czytać polskich autorów. Jakoś zawsze ciągnie mnie w bibliotece do innego regału. Tym razem skierowałam swoje kroki gdzie indziej. Słusznie?  Anna Szepielak jest z zawodu nauczycielką i bibliotekarką. Zadebiutowała książką ,,Zamówienie z Francji”, o której wiele słyszałam i chciałabym ją kiedyś przeczytać.  Życie Marty to ostatnio pasmo nieszczęść i wypadków. Mąż jest zapracowany i niczym się nie interesuje, córeczka ciągle chora, a wszystko jest na jej głowie. Do tego spada na nią organizacja zjazdu rodzinnego na cześć przyjeżdżającej po Polski ciotki z Ameryki. Będzie to jednak okazja do zapoznania się z rodzinnymi historiami, tajemnicami oraz spojrzenia z dystansem na swoje życie.  Liczyłam na lekką obyczajówkę. Co otrzymałam? Lekką, ciepłą obyczajówkę, do tego odrobinę sagi rodzinnej, który to gatunek ubóstwiam. Życie

167.Wiosna życia

Tytuł: Wiosna życia Autor: Artur Kosiorowski Stron: 91 Wydawnictwo: SOWA Rok wydania: 2013 Moje zdanie: Za możliwość przeczytania książki dziękuję bardzo samemu autorowi. :) Młodość. Okres w życiu, który podobno rządzi się swoimi prawami. Ludzie wtedy zaczynają eksperymentować z religią, seksem, alkoholem, papierosami, a często narkotykami. Chcą być lubiani, przynależeć do jakiejś grupy, która będzie ich akceptowała i szanowała. Chcą poznać sens życia, znaleźć najważniejsze wartości. Często błądzą i buntują się na otaczającą ich rzeczywistość. Każdy to prędzej czy później przeżywa.  Autor podzielił się z nami wspomnieniami ze swojej młodości, którą przeżył lekko mówiąc dość intensywnie. Miał ogromny problem z narkotykami, znalazł się nawet w ośrodku Monaru, o których słyszałam wiele na prelekcjach o uzależnieniach. Teraz ma 30 lat, studiuje. Wyszedł na prostą. Musiał przejść jednak długą drogę. W podróż po niej zabiera nas w tej książce. Nie jest ona długa. Trochę zabr

3 klimatyczne książki do czytania jesienią

Zrobiło się już troszkę chłodniej. Sierpień, a wraz z nim wakacje powoli dobiegają końca. W tym roku chyba nikt nie ma prawa narzekać, że lata nie było, że nie zdążył się opalić i wygrzać na słoneczku. Staram się cieszyć każdą chwilą, porą roku, ale jednak już nie mogłam się doczekać tego specyficznego klimatu jaki niesie ze sobą jesień i pierwsze miesiące zimy. W styczniu i lutym jakoś tak zawsze tęsknię już za pierwszymi zielonymi akcentami, a więc ciężko mi szukać klimatu. Może teraz będzie lepiej. Zaparzcie sobie kubek ulubionego napoju. W moim przypadku herbata w szarym kubku z Tesco, jedynym, który ostał się przez huragan jakim jest moje dziecko. Siądźcie wygodnie w fotelu. Odpalcie ulubioną muzykę do czytania. Słuchacie w ogóle muzyki do czytania? Ja zakochałam się w playliście Easy Acustic Hits na Spotify. Możecie zapalić świeczkę, a ja zaproponuję wam trzy książki, które podkręcą klimat i którymi będziecie się mogli rozkoszować. Tak się składa, że trzy zaprezentowan