Przejdź do głównej zawartości

Księga M Peng Shepherd

Wyobraźcie sobie, że pewnego dnia ludzie zaczynają tracić cienie. Na początku jest to oczywiście odebrane jako magiczna sztuczka, ciekawy pokaz. Gdy okazuje się, że wraz z cieniami odchodzą również wspomnienia zaczyna się panika. Granice są zamykane, aby dziwna epidemia nie rozprzestrzeniała się dalej, jednak to nie działa. Ludzkość powoli wszystko zapomina, w końcowym stadium traci nawet zdolność do oddychania. Ory i Maxine właśnie świętowali zaślubiny swoich największych przyjaciół, gdy dotarły do nich tragiczne wieści. Pewnego dnia Max także traci swój cień. Kobieta boi się, że zrobi krzywdę swojemu mężowi i postanawia odejść. Ma nadzieję, że Ory nie będzie jej szukał, jednak zrozpaczony mąż postępuje zupełnie inaczej.

Wstrząsająca.
Wciągająca.
Przy tym też smutna i poruszająca. Księga M to książka, która pochłonęła mnie na praktycznie dwa tygodnie. Ma dość duży format, blisko 500 stron, a do tego zawiera mało dialogów. Nie miałam też na nią zbyt wiele czasu. Jest w niej jednak coś takiego, że tej lektury nie chce się kończyć zbyt szybko i podświadomie przedłuża czytanie. Nie ma tu porywającej, gnającej do przodu akcji, ponieważ pomysł apokalipsy jaką jest utrata cienia i zapomnienie wszystkiego jest procesem powolnym, ale niezwykle poruszającym. Nie czytam codziennie książek postapokaliptycznych, a jednak ta mnie zachwyciła. Przede wszystkim tym, że przedstawione w niej zapomnienie nie jest żadną fantastyką. Codziennie tysiące ludzi traci pamięć na skutek wypadków, traumatycznych przeżyć czy demencji. Moja babcia straciła pamięć i gdy czytałam o ludziach, którzy na skutek tej dziwnej epidemii z każdym wspomnieniem tracili część siebie to każde ze zdań poruszało w mojej duszy najczulsze struny. To co Peng Shepherd ubrała w opowieść jest rzeczywiście prawdziwe. To zagubienie, nieumiejętność odpowiedzi na pytanie kim jestem i kim są ci wszyscy ludzie dookoła mnie. Powinnam się ich bać? A może to moi najbliżsi? Mocno mnie ta książka poruszyła i chociażby za ten ciekawy aspekt jakim jest sam pomysł na powieść warto po nią sięgnąć.

Podoba mi się sposób w jaki autorka zbudowała swoją historię. Poznajemy tu wielu bohaterów, ale jednak relacja tocząca się pomiędzy Ory’m, a Maxime jest osią spajającą całą powieść. Nie jest to typowa historia miłosna, ponieważ realia, w których się dzieje też takie nie są. Obserwujemy tu piękne świadectwo miłości pomiędzy tym małżeństwem. Z jednej strony Max, która powoli traci pamięć i trzyma się każdego skrawka wspomnienia o swoim mężu, z drugiej Ory, który desperacko próbuje odszukać miłość swojego życia. Autorka namalowała relację ich łączącą tak dorośle i subtelnie, że gdy dowiedziałam się, że Księga M to jej powieściowy debiut byłam pod jeszcze większym wrażeniem. Skoro potrafi napisać tak genialny debiut to chcę poznać jej kolejne powieści.

Księga M to książka, na której lekturę trzeba poświęcić trochę czasu. To powieść drogi, autorka poświęciła sporo miejsca na rozbudowanie swoich postaci, nadanie im charakteru, zwrócenie uwagi czytelnika na wiele aspektów i stron dotkniętych kataklizmem. Bezcieniści i ci, którzy nadal mają swoje cienie mieli przecież zupełnie inne racje, przemyślenia i pobudki jakie nimi kierowały. Nie sposób nie zastanowić się w trakcie czytania nad tym na ile nasze wspomnienia definiują nas samych i ile tracimy wraz z nimi. Oprócz tego w książce panuje mglisty, senny i niepokojący klimat, który tylko potęguje wrażenia podczas czytania. Za to zakończenie to już istna petarda. Spodziewałam się, że będzie to coś zaskakującego. Taka książka musi mieć odpowiednią klamrę, która zepnie wszystkie wydarzenia i bohaterów w całość. Zupełnie nie spodziewałam się, że te ostatnie strony wprawią mnie w osłupienie i wpędzą w książkowego kaca.

Ogromnie polecam wam tę książkę. Niech przekona was fakt, że nie jestem fanką takiego gatunku, a tutaj podobało mi się wszystko.
Ciekawy pomysł na książkę.
Senny klimat uzyskany dzięki wpleceniu w historię indyjskich legend i wierzeń.
Genialne zakończenie.
Subtelna relacja pomiędzy Max, a Ory’m. Mogłabym tak wymieniać i wymieniać, ale napiszę wam jeszcze tylko – to jedna z najlepszych książek tego roku.
Ocena: 5+/6
Tytuł: 496.Księga M
Autor: Peng Shepherd
Stron: 462
Wydawnictwo: Burda
Rok wydania: 2019
Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Burda Książki

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

214.Młyn nad Czarnym Potokiem

Tytuł: Młyn nad Czarnym Potokiem Autor: Anna J. Szepielak Stron: 516 Wydawnictwo: Nasza Księgarnia Rok wydania: 2013 Moje zdanie: Rzadko mam okazję czytać polskich autorów. Jakoś zawsze ciągnie mnie w bibliotece do innego regału. Tym razem skierowałam swoje kroki gdzie indziej. Słusznie?  Anna Szepielak jest z zawodu nauczycielką i bibliotekarką. Zadebiutowała książką ,,Zamówienie z Francji”, o której wiele słyszałam i chciałabym ją kiedyś przeczytać.  Życie Marty to ostatnio pasmo nieszczęść i wypadków. Mąż jest zapracowany i niczym się nie interesuje, córeczka ciągle chora, a wszystko jest na jej głowie. Do tego spada na nią organizacja zjazdu rodzinnego na cześć przyjeżdżającej po Polski ciotki z Ameryki. Będzie to jednak okazja do zapoznania się z rodzinnymi historiami, tajemnicami oraz spojrzenia z dystansem na swoje życie.  Liczyłam na lekką obyczajówkę. Co otrzymałam? Lekką, ciepłą obyczajówkę, do tego odrobinę sagi rodzinnej, który to gatunek ubóstwiam. Życie

167.Wiosna życia

Tytuł: Wiosna życia Autor: Artur Kosiorowski Stron: 91 Wydawnictwo: SOWA Rok wydania: 2013 Moje zdanie: Za możliwość przeczytania książki dziękuję bardzo samemu autorowi. :) Młodość. Okres w życiu, który podobno rządzi się swoimi prawami. Ludzie wtedy zaczynają eksperymentować z religią, seksem, alkoholem, papierosami, a często narkotykami. Chcą być lubiani, przynależeć do jakiejś grupy, która będzie ich akceptowała i szanowała. Chcą poznać sens życia, znaleźć najważniejsze wartości. Często błądzą i buntują się na otaczającą ich rzeczywistość. Każdy to prędzej czy później przeżywa.  Autor podzielił się z nami wspomnieniami ze swojej młodości, którą przeżył lekko mówiąc dość intensywnie. Miał ogromny problem z narkotykami, znalazł się nawet w ośrodku Monaru, o których słyszałam wiele na prelekcjach o uzależnieniach. Teraz ma 30 lat, studiuje. Wyszedł na prostą. Musiał przejść jednak długą drogę. W podróż po niej zabiera nas w tej książce. Nie jest ona długa. Trochę zabr

3 klimatyczne książki do czytania jesienią

Zrobiło się już troszkę chłodniej. Sierpień, a wraz z nim wakacje powoli dobiegają końca. W tym roku chyba nikt nie ma prawa narzekać, że lata nie było, że nie zdążył się opalić i wygrzać na słoneczku. Staram się cieszyć każdą chwilą, porą roku, ale jednak już nie mogłam się doczekać tego specyficznego klimatu jaki niesie ze sobą jesień i pierwsze miesiące zimy. W styczniu i lutym jakoś tak zawsze tęsknię już za pierwszymi zielonymi akcentami, a więc ciężko mi szukać klimatu. Może teraz będzie lepiej. Zaparzcie sobie kubek ulubionego napoju. W moim przypadku herbata w szarym kubku z Tesco, jedynym, który ostał się przez huragan jakim jest moje dziecko. Siądźcie wygodnie w fotelu. Odpalcie ulubioną muzykę do czytania. Słuchacie w ogóle muzyki do czytania? Ja zakochałam się w playliście Easy Acustic Hits na Spotify. Możecie zapalić świeczkę, a ja zaproponuję wam trzy książki, które podkręcą klimat i którymi będziecie się mogli rozkoszować. Tak się składa, że trzy zaprezentowan