Przejdź do głównej zawartości

35.Róża Yorku


Tytuł: Róża Yorku
Autor: Juliette Benzoni
Stron: 325
Wydawnictwo: BIS
Rok wydania: 2010
Moje zdanie: To druga część serii ,,Kolekcjoner z Warszawy”. Traktuje ona o księciu weneckim Aldo Morosinim, który otrzymuje zlecenie od tajemniczego Szymona Aronowa. Ma za zadanie odnaleźć zaginione klejnoty, które kiedyś znajdowały się w żydowskim pektorale. Każda część to poszukiwania kolejnego klejnotu.
Tym razem nasz Aldo udaje się do Anglii, tam ma pojawić się Róża Yorku, klejnot, który wyjątkowo intensywnie został splamiony krwią wielu ludzi. Znów bardzo mi się podobało. W książce intryga goni intrygę, a morderstwo kolejną zbrodnię. Nie sposób się przy niej nudzić. Bardzo zaciekawiła mnie historia tytułowego klejnotu. Lubię takie krwawe opowieści powiązane ze znanymi historycznymi postaciami.
Bardzo miło zaskoczył mnie fakt, że o Anielce Somalińskiej- piękniej i młodziutkiej Polce nie ucichło, a nawet działo się coraz więcej. Intryguje mnie ta bohaterka i wiele razy zastanawiałam się co nią kierowało i jaki cel chce osiągnąć. Ciekawe co autorka zaserwuje w następnych częściach z związku z tą postacią. Pani Benzoni ładnie i plastycznie zaprezentowała miejsce wydarzeń. Londyn z ciągłym deszczem i mgłą, ciemne ulice i zaułki. Ciekawe to było. Podsumowując polecam zacząć serię, a mi nie pozostaje nic innego jak pójść do biblioteki po kolejną część.
Ocena: 5/6

Komentarze

  1. Bardzo chciałabym przeczytać całą serię :) Za sobą mam jak na razie "Błękitną gwiazdę" :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Zachęcająco. :D Słyszałam o tej serii same pozytywne opinie.

    OdpowiedzUsuń
  3. Nie sięgnę po tę książkę.

    OdpowiedzUsuń
  4. Jak na razie czytałam inny cykl tej autorki, może i po ten sięgnę :)

    OdpowiedzUsuń
  5. oj, jak tylko wygospodaruję trochę czasu to chciałabym przeczytać całą serię :)
    całuski

    OdpowiedzUsuń
  6. pociągu do całych serii nie mam zupełnie, chyba,że przeczytana pierwsza część zabrałaby mnie na tyle, że nie mogłabym obyć się od przeczytania kolejnej :)

    zapraszam doi mnie
    http://mieedzykartkami.blogspot.com/

    pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  7. Nie znam niestety tej serii jeszcze, ale bardzo jestem jej ciekawa już od jakiegoś czasu. Mam nadzieję, że się nie zawiodę. :) Pozdrawiam i zapraszam czasem do mojego recenzenckiego kącika, gdybyś miała ochotę.

    OdpowiedzUsuń
  8. Nie słyszałam o tej serii, ale mnie zaciekawiłaś swą recenzją, więc będę miała tę pozycje na uwadze w wolnej chwili.

    OdpowiedzUsuń
  9. Brzmi ciekawie, jak tylko skończę Pottera w oryginale, to może się skuszę :)

    OdpowiedzUsuń
  10. Zachęciłaś mnie, przyznam się że nie za dużo czytam książek ale pora by to zmienić:)

    OdpowiedzUsuń
  11. Zaciekawiłaś mnie. :) Być może przeczytam :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Nie pamiętam jak podchodziłam do pierwszej części, jednak jak to ja, pewnie sceptycznie. Druga część w każdym razie mnie nie ciągnie.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Dziękuję za każdy komentarz :)

Popularne posty z tego bloga

Zjadacz czerni 8 Katarzyna Grochola

Czym jest miłość? Jaki ma dla ciebie kolor, zapach, fakturę? Myślę, że ile osób, tyle odpowiedzi na te pytania, ponieważ to uczucie, które występuje w różnorodnych kolorach i można odmieniać je przez wszystkie przypadki. Jest niejednoznaczna i nieprzewidywalna, a autorce Katarzynie Grocholi udało się idealnie nakreślić to w swojej najnowszej i niezwykłej książce Zjadacz czerni 8. Na pierwszy rzut oka to zbiór opowiadań, a jednak to powieść, w której każdy rozdział to inna historia, która tylko pozornie nie łączy się z kolejnymi, jest nawet napisana w charakterystycznym dla siebie i bohaterów stylu. Mogłoby się wydawać, że zostały tutaj umieszczone zupełnie przypadkowo, a jednak im głębiej się zastanowić i wniknąć w ich sens tym bardziej okazuje się, że wspólną składową jest barwna różnorodność miłości. Niektóre historie są w lepsze, inne gorsze, a może to tylko moje odczucia, okoliczności w jakich obecnie się znajduję i bagaż doświadczeń, który każdy z nas nosi? Pole do interpretacji j

Evvie zaczyna od nowa Linda Holmes

Evvie zaczyna od nowa to historia o przebywaniu żałoby, ale nie w klasycznym wydaniu, a wtedy gdy trzeba pożegnać się ze starą wersją siebie. Precyzyjniej to historia o ludzkich oczekiwaniach, które dla niektórych są zbyt ciężkie do udźwignięcia. Ludzie myślą, że wiedzą o innych wszystko, doskonale odgadują ich emocje, a jednak prawda jest zupełnie inna. Narzucając swoje oczekiwania, nawet w dobrej wierze mogą wyrządzić więcej szkody niż pożytku. Evvie jest właśnie na takim życiowym zakręcie, gdy boleśnie mierzy się z oczekiwaniami innych. W dniu swojego odejścia od męża dowiaduje się o jego śmierci i zostaje wdową, której odczucia wymykają się wszelkim konwenansom. Na jej drodze staje Dean, który tak jak ona nie radzi sobie z własnymi odczuciami.   Gdybym miała określić tę książkę jednym słowem byłoby to poprawna. Jest przyjemna, subtelna, świetnie się ją czyta. Ponury sposób w jaki los zadrwił sobie z głównej bohaterki skupia uwagę od pierwszej do ostatniej strony. Do tego zosta

Podsumowanie września

Wrzesień za mną. Ufff... Ostatnimi czasy staram się rozciągać dobę do przynajmniej 48 godzin. Czasami prawie się udaje, czasami ze zmęczenia zasypiam w trakcie. Jest męcząco, nawet nie spodziewałam się, że tak może wyglądać klasa maturalna, tym bardziej w mojej, kochanej szkole. Wychowawczyni powiedziała, że przy naszym trybie nauki nie powinniśmy już nic robić w domu. Co dopiero jak z dnia na dzień mamy 15 stron A4 słówek z angielskiego. Tak mijał mi wrzesień. Co z książkami?  Przeczytałam 3 książki. Szału nie ma, obiecuję poprawę, ale czy mi się uda? Zrecenzowałam 5 książek. Więcej, bo miałam zapasy, które już się jednak pokończyły. Obserwatorów mam 186. Jeden ubył :)  Za to przynajmniej na facebooku przybyło i jest 571. Było 544. Parę dni temu świętowałam też 100 tysięcy wyświetleń mojego bloga. Dziękuję wam.  Licznik zatrzymuję na 101 830. Przybyło 14 186.  Nie wiem jak to się stało, ale pobiłam 13 tysięcy z sierpnia.  Kochani jesteście :*