Przejdź do głównej zawartości

10.Cień wiatru

Recenzja ta pojawiła się na moim blogu na Onecie. Postanowiłam ją tu opublikować, ponieważ niedawno skończyłam ,,Pałac Północy" Zafóna i nawiązałam do tej recenzji.
Tytuł: Cień wiatru
Autor: Carlos Ruiz Zafón
Stron: 514
Wydawnictwo: Muza
Rok wydania: 2005
Moje zdanie:
,,Cień wiatru” to książka znanego hiszpańskiego autora Carlosa Ruiz Zafóna. Jak dotąd wydał on 6 książek. Ta przeczytana przeze mnie jest na tej liście druga.
Ojciec dziesięcioletniego Daniela pokazuje mu Cmentarz Zapomnianych Książek. Tam chłopiec musi wybrać sobie jedną z nich i ocalić ją od zapomnienia. Jego wybór pada na ,,Cień wiatru” autorstwa nie znanego przez nikogo Caraxa. Mija kilka lat i chłopak postanawia przeczytać inne lektury tego powieściopisarza. Niestety, wszystkie zostały spalone.
To moja pierwsza książka Zafóna. Muszę przyznać, że z początku czytało mi się bardzo opornie i nawet chciałam odłożyć ją na półkę. Przemogłam się i tak wciągnęłam, że nie tylko doczytałam do końca, ale i bardzo mi się spodobała.
Pierwszy plus to niesamowita historia rozgrywająca się po 1945 roku oraz retrospekcja, która powoli tłumaczy nam kroki bohaterów i motywy ich działania. Jak części w puzzlach wszystko składa się w całość. Zakończenie jest niesamowite, na pewno takiego się nie spodziewałam. Wraz z Danielem i jego wiernym kompanem Ferminem nie można doczekać się końca.
Drugi plus to z pewnością bohaterowie. Jest ich tu cała gama. Ci z przeszłości mieszają się z teraźniejszymi. Razem z nimi przeżywamy miłości, zdrady, szczęścia i niespodzianki losu.
Trzeci plus to niesamowity klimat Barcelony. Chciałabym móc spacerować po tych uliczkach, oglądać budowle. Przenieść się kiedyś do mrocznej, magicznej Barcelony. ,,Cień wiatru” to niesamowita opowieść, momentami wieje grozą, jest cudowna. Mogłabym jeszcze długo wychwalać jej zalety. Okładka, niesamowity styl pisania autora, ale przez to moja recenzja staje się coraz bardziej chaotyczna. Wszystko przez mistrzowską książkę jaką stworzył Zafón.
Polecam, może nie wszystkim, bo dość drastyczne sceny, przekleństwa na pewno dla najmłodszych się nie nadają. Resztę zachęcam i nie patrzcie na początek.
Ocena: 6-

Komentarze

  1. Uwielbiam tę książkę, czytałam ją jakiś czas temu i pewnie kiedyś do niej wrócę :)

    OdpowiedzUsuń
  2. uwielbiam dzieła tego autora, tą książkę już przeczytałam, teraz będę czytać GRĘ ANIOŁA:)

    OdpowiedzUsuń
  3. Jakoś nie przekonała mnie książka... Ale zobaczę :)

    OdpowiedzUsuń
  4. no właśnie. ja mam ją w domu i do tej pory leży nieprzeczytana. robiłam do niej dwa podejścia i właśnie czytało mi sie opornie, że odłożyłam ją na półkę... ale dam jej trzecią szansę i mam nadzieję zakończy się ona powodzeniem :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Uwielbiam tą pozycję! Mogłabym ją czytać po raz setny, a nadal będzie mi się podobać ;D I tak samo zachwycać, jak za pierwszym razem ^^

    OdpowiedzUsuń
  6. Na pewno przeczytam. Od dłuższego czasu już mam w planach :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Zaczęłam ją czytać i nie skończyłam... Muszę zabrać się za nią ponownie:)

    OdpowiedzUsuń
  8. To pierwsza książka Zafona, którą miałam okazję czytać. Bardzo przypadła mi do gustu. :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Długi okres czeka na półce, aż ją przeczytam. Chyba najwyższy czas, by po nią sięgnąć :)

    OdpowiedzUsuń
  10. Ta książka mnie oczarowała i sprawiła, że na pewno sięgnę po inne książki tego autora. :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Mi ona nie zbyt się spodobała...ale ogólnie wszystkie książki które tu pokazujesz pozytywnie mnie zachwyciły.

    Zapraszam do mnie : http://live-for-holidays.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  12. Czytałam, na razie to jedyna książka Carlosa po jaką sięgnęłam. Ale muszę to nadrobić, bo jak dla mnie była rewelacyjna, bardzo klimatyczna i zaskakująca. No i polubiłam postać głównego bohatera.
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Dziękuję za każdy komentarz :)

Popularne posty z tego bloga

Zjadacz czerni 8 Katarzyna Grochola

Czym jest miłość? Jaki ma dla ciebie kolor, zapach, fakturę? Myślę, że ile osób, tyle odpowiedzi na te pytania, ponieważ to uczucie, które występuje w różnorodnych kolorach i można odmieniać je przez wszystkie przypadki. Jest niejednoznaczna i nieprzewidywalna, a autorce Katarzynie Grocholi udało się idealnie nakreślić to w swojej najnowszej i niezwykłej książce Zjadacz czerni 8. Na pierwszy rzut oka to zbiór opowiadań, a jednak to powieść, w której każdy rozdział to inna historia, która tylko pozornie nie łączy się z kolejnymi, jest nawet napisana w charakterystycznym dla siebie i bohaterów stylu. Mogłoby się wydawać, że zostały tutaj umieszczone zupełnie przypadkowo, a jednak im głębiej się zastanowić i wniknąć w ich sens tym bardziej okazuje się, że wspólną składową jest barwna różnorodność miłości. Niektóre historie są w lepsze, inne gorsze, a może to tylko moje odczucia, okoliczności w jakich obecnie się znajduję i bagaż doświadczeń, który każdy z nas nosi? Pole do interpretacji j

Evvie zaczyna od nowa Linda Holmes

Evvie zaczyna od nowa to historia o przebywaniu żałoby, ale nie w klasycznym wydaniu, a wtedy gdy trzeba pożegnać się ze starą wersją siebie. Precyzyjniej to historia o ludzkich oczekiwaniach, które dla niektórych są zbyt ciężkie do udźwignięcia. Ludzie myślą, że wiedzą o innych wszystko, doskonale odgadują ich emocje, a jednak prawda jest zupełnie inna. Narzucając swoje oczekiwania, nawet w dobrej wierze mogą wyrządzić więcej szkody niż pożytku. Evvie jest właśnie na takim życiowym zakręcie, gdy boleśnie mierzy się z oczekiwaniami innych. W dniu swojego odejścia od męża dowiaduje się o jego śmierci i zostaje wdową, której odczucia wymykają się wszelkim konwenansom. Na jej drodze staje Dean, który tak jak ona nie radzi sobie z własnymi odczuciami.   Gdybym miała określić tę książkę jednym słowem byłoby to poprawna. Jest przyjemna, subtelna, świetnie się ją czyta. Ponury sposób w jaki los zadrwił sobie z głównej bohaterki skupia uwagę od pierwszej do ostatniej strony. Do tego zosta

Podsumowanie września

Wrzesień za mną. Ufff... Ostatnimi czasy staram się rozciągać dobę do przynajmniej 48 godzin. Czasami prawie się udaje, czasami ze zmęczenia zasypiam w trakcie. Jest męcząco, nawet nie spodziewałam się, że tak może wyglądać klasa maturalna, tym bardziej w mojej, kochanej szkole. Wychowawczyni powiedziała, że przy naszym trybie nauki nie powinniśmy już nic robić w domu. Co dopiero jak z dnia na dzień mamy 15 stron A4 słówek z angielskiego. Tak mijał mi wrzesień. Co z książkami?  Przeczytałam 3 książki. Szału nie ma, obiecuję poprawę, ale czy mi się uda? Zrecenzowałam 5 książek. Więcej, bo miałam zapasy, które już się jednak pokończyły. Obserwatorów mam 186. Jeden ubył :)  Za to przynajmniej na facebooku przybyło i jest 571. Było 544. Parę dni temu świętowałam też 100 tysięcy wyświetleń mojego bloga. Dziękuję wam.  Licznik zatrzymuję na 101 830. Przybyło 14 186.  Nie wiem jak to się stało, ale pobiłam 13 tysięcy z sierpnia.  Kochani jesteście :*