Przenieśmy się na chwilę do roku 1850. Czasu, gdy kobiety miały przede wszystkim dobrze prezentować się u boku męża, a opieka lekarska pozostawiała jeszcze więcej do życzenia niż dzisiaj. Zasady antyseptyki były wyśmiewane przez uczone głowy, natomiast najlepszym chirurgiem był ten, który operację przeprowadzał w kilkadziesiąt sekund. W takich czasach przyszło żyć doktorowi Bogumiłowi, który właśnie rozpoczyna pracę w Szpitalu Dzieciątka Jezus w Warszawie. Na głowie ma zbliżający się nieuchronnie poród żony, jej rodzinę i mnóstwo własnych tajemnic ciążących mu na karku.
📚Świetna i dopracowana powieść. Bywają książki, które zgłębiają jeden z tematów poruszonych przez autora. Tutaj jest znacznie inaczej, Ałbena Grabowska umieszcza w swojej powieści całą masę wątków i co najlepsze, każdy z nich jest dopracowany i dopieszczony, a jednocześnie książka jakby sama się czyta. Uczniowie Hippokratesa opowiadają o czasach, gdy medycyna jaką znamy dzisiaj była jeszcze w powijakach. Zręcznie przenosi nas do momentu, gdy mikroorganizmy jawiły się jako wymysły, a wszyscy naukowcy próbujący wprowadzić jakiekolwiek zmiany byli z miejsca wyśmiewani i wyszydzani. Historia doktora Bogumiła nierozerwalnie splata się z wieloma postaciami, które na kartach tej powieści wprost ożywają. Z zaciekawieniem czytałam m. in. o smutnych losach dentysty, który chciał ulżyć swoim pacjentom za pomocą eteru i myślę, że to nie tylko świetnie czytająca się książka, to też ogrom informacji, które zostały przemycone bez zadęcia i wysiłku.
📚Uczniowie Hippokratesa to nie tylko medycyna, to też ciekawie odmalowany klimat tamtych czasów, zwrócenie uwagi na istotne problemy społeczne, zwłaszcza przedstawienie roli kobiety w społeczeństwie. Prym wiedzie tutaj ciekawa i ekscentryczna szwagierka głównego bohatera – Augusta, który wyłamuje się z wszelkich konwenansów. Kobieta obdarzona wielkim umysłem, nie urodą, z którą nie może poradzić sobie reszta rodziny.
Zapomniałam napisać o kolejnym pozytywnym aspekcie tej historii. Jest nim z pewnością burzliwy życiorys doktora Bogumiła, mnóstwo skupionych wokół niego tajemnic i niedokończonych spraw.Na tyle, że powieść czytało mi się niczym dobry i wciągający thriller. Nie dziwię się, że powieść jest dość obszerna. Wszystko to musiało zająć znaczną ilość miejsca, aby wybrzmieć i nie pozostawić czytelnika z uczuciem niedosytu.
📚Naprawdę polecam, dla mnie to jedna z najlepszych książek tego roku. Obszerna, dopracowana, wypełniona ciekawą historią i medycznymi ciekawostkami. Jeśli dodamy do tego bardzo dobry warsztat pisarski autorki, który zachwycał mnie już nie raz odnajdziemy przepis na naprawdę godną zainteresowania książkę.