Ameryka w czasach wojny secesyjnej po przeczytaniu Przeminęło z wiatrem to dla mnie jeden z najciekawszych i najbardziej klimatycznych okresów w literaturze. Gdy tylko dowiedziałam się, że właśnie w takich czasach toczy się akcja tej książki wiedziałam, że będę musiała ją przeczytać. Z radością położyłam w stosiku do przeczytania i natknęłam się na kilka negatywnych opinii. Musiał później przyjść odpowiedni czas, aby po nią sięgnąć. Czy miała szansę mi się spodobać?
Czasy wojny secesyjnej, Wirginia. Pensja dla dziewcząt, która istnieje chyba tylko dlatego, że po niektóre z uczennic nikt się nie zgłosił lub ich rodzice sądzili, że tam są bezpieczniejsze. Dwunastoletnia Amelia znajduje w lesie rannego jankeskiego żołnierza i postanawia przyprowadzić go do szkoły. Tam oprócz pięciu dziewcząt są tylko dwie dyrektorki pensji oraz ich czarnoskóra służąca. I on. Kapitan John McBurney, który manipuluje i gra na uczuciach byleby tylko nie trafić do niewoli w obozie wroga. Nastoletnie buzujące hormony, dwie stare panny i młody mężczyzna. To musi zakończyć się niespodziewanym wybuchem emocji.
Kto przeczytał napisy z tyłu książki oraz na skrzydełkach jej okładki mógłby pomyśleć, że to jeżący włosy na karku thriller gdzie wydarzenia gnają na łeb na szyję. Sam mistrz King poleca. Zupełnie nie zgadzam się z tymi słowami, myślę, że mogą one wprowadzać w błąd i stąd tyle niepochlebnych opinii. Ja jestem usatysfakcjonowana lekturą i twierdzę nawet, że to świetna historia na długi jesienny wieczór.
Najmocniejszym plusem są postacie oraz ich rozbudowane i dopracowane psychiki. Polskim tłumaczeniem zajęły się aż cztery osoby. Wszystko dlatego, że narracja jest prowadzona z perspektywy każdej z bohaterek. Każda z nich jest inna, ma swój odmienny charakter, sposób bycia, przeszłość. Nawet styl pisarski autorki subtelnie się zmienia, aby jak najlepiej podkreślić to, że śledzimy historię z punktu widzenia innej z kobiet. Myślę, że fakt tłumaczenia na język polski przez kilka osób też jest świetnym zabiegiem. Na tyle, że nawet o tym nie wiedząc, podczas czytania pierwszych stron wychwyciłam różnice. Wniknięcie w psychikę postaci też jest inne niż zwykle, ponieważ wiemy tylko to co twierdzą same o sobie. Całej reszty musimy dowiedzieć się z niuansów i dialogów. Dla każdej z nich przybycie kapitana John'a McBurney'a do szkoły jest dużym przeżyciem. Burzy to uporządkowany dotąd świat gdzie przez wiele lat nie było żadnych mężczyzn. Dyrektorki prowadzące pensję to stare panny, które też mają swoje pragnienia, namiętności.A dziewczyny? Dopiero dojrzewają, chcą być kochane, poważane, podziwiane. Kapitan zręcznie nimi manipuluje. Ze zlepków słów doskonale odgaduje ich ukryte pragnienia, słabości i lęki.To rodzi mnóstwo kłótni i spięć pomiędzy wszystkimi mieszkańcami pensji. Podczas czytania możemy odczuć towarzyszące im napięcie, a później strach. Nie powiedziałabym, że to takie emocje jakie panują w thrillerze. Tutaj raczej nadają smaku i klimatu.
Oprócz tego miałam wrażenie, że pierwsza połowa zbyt wolno się rozkręca, jest przegadana. Autor szczegółowo opisał wszystkie niuanse panujące pomiędzy bohaterami. W moim przypadku nie jest to ogromny minus, ponieważ lubię takie powolne klimatyczne historie.
Podsumowując, przez powolną akcję, ciekawą formę zaprezentowania psychiki postaci i subtelnie rozwijający się klimat niepokoju to lektura do polecenia na jesienny wieczór. Nie jest bez wad, nie przypadnie do gustu osobom lubiącym następujące po sobie gwałtowne wydarzenia. Myślę jednak, że wiele osób zasmakuje w niej na tyle, że będzie chciało obejrzeć też ekranizację, która swoją premierę miała całkiem niedawno.
Ocena: 4/6
Tytuł: 356.Na pokuszenie
Autor: Thomas Cullinan
Stron: 340
Wydawnictwo: Marginesy
Rok wydania: 2017
Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Marginesy