Przejdź do głównej zawartości

Dziewczynka z atramentu i gwiazd Kiran Millwood Hargrave


Legenda wyspy Moya

Lubicie książki z baśniowym klimatem? Ja dawniej czytałam sporo takiej literatury, z jakiś niewiadomych przyczyn przestałam i zaczęłam do nich wracać rok temu. Niektóre czytam synkowi, innymi delektuję się sama. W odpowiednim czasie też mu je podrzucę. Dziewczynka z atramentu i gwiazd to właśnie taka książka, choć niestety w tym przypadku nie jest to lektura bez wad.

Isabella ma trzynaście lat, jest córką kartografa. Razem z ojcem są dla siebie najważniejszymi i jedynymi ludźmi na świecie. Każdego dnia rozpoczynają dzień od ubogiej, przypalonej owsianki, a dziewczyna szlifuje swój talent do rysowania map pod czujnym spojrzeniem ojca. Isabella chciałaby być taka odważna jak Arinta - dziewczyna, która według legend uratowała wyspę Moya od zniszczenia przez okrutnego demona.  Nie zdaje sobie sprawy, że jej odwaga zostanie dość szybko wystawiona na próbę.


Tym razem niestety coś nie zagrało

Do książki Dziewczynka z atramentu i gwiazd podeszłam z ogromnym zaciekawieniem. Ostatnio czytane przeze mnie książki utrzymane w baśniowym tonie były po prostu świetne i tutaj też na to liczyłam. Zaczęłam czytać i niestety nie zostałam wchłonięta w tę historię na miarę moich oczekiwań.  Nie mogę napisać, że mi się nie podobało, ponieważ byłoby to spore kłamstwo. Książka jest ciekawa, wnętrze zostało urozmaicone ilustracjami, a więc szybko się ją czyta, jednak podczas czytania cały czas w głowie miałam takie trudne do uchwycenia wrażenie, że czegoś mi brakuje, coś jest nie tak. Taka trudna do zdefiniowania przeszkoda, która sprawia, że nie jesteśmy częścią opowieści, nie możemy emocjonalnie zżyć się z bohaterami. Tak jakby wszystko toczyło się obok nas. Właśnie to mi się przydarzyło z Dziewczynką z atramentu i gwiazd. Pomysł na historię jest mocno intrygujący, legenda wyspy Moya też, a jednak nie była to historia, którą przeczytałam z wypiekami na twarzy. Nawet tę opinię pisze mi się niezwykle ciężko, ponieważ nie była to dla mnie historia ani wybitna, ani zła. Raczej poprawna. Myślę, że to też wina mojego wieku. Książka jest dedykowana młodszym czytelnikom i im spodoba się znacznie mocniej. Porusza ważne problemy i wartości takie jak solidarność, przyjaźń, odwaga i poświęcenie. Wszystko to zespojone z odrobiną magii, baśni i legend wyspy Moya. Jeszcze 5-6 lat temu byłabym takim połączeniem zachwycona.

Są i zalety

Dzisiejszą opinię zaczęłam od błędów, ale w książce znalazłam też kilka wielkich plusów, które znacznie uratowały tę powieść w moich oczach. Przede wszystkim jej mroczny klimat, którego zupełnie nie spodziewałam się po genialnej i przepięknej okładce oraz jeszcze staranniej wykonanemu wnętrzu. Nie jest to historia jakich wiele, bohaterowie zostają wystawieni na mnóstwo ciężkich prób, są ścigani przez wysłanników demona, nie wszystko zawsze idzie po ich myśli. Zakończenie jest zaskakujące i smutne, ale jednocześnie daje nadzieję. Gdyby całość wywołała u mnie takie słodko-gorzkie emocje to byłoby idealnie. Kolejnym pozytywnym aspektem tej powieści są jej dwie żeńskie postacie. Główna bohaterka Isabella oraz Lupe- córka gubernatora. To wspaniałe, że dziewczynki są osadzane w tak ważnych książkowych rolach. Są odważne, walczą o siebie i swoich bliskich. Myślę nawet, że to Lupe jest ciekawszą i bardziej zagadkową postacią, która z pewnością zaskoczy was swoim postępowaniem.


Podsumowanie

Podsumowując, znacznie łatwiej pisze mi się opinie o książkach, które wywołują u mnie skrajne emocje. Ten tekst narodził się w bólach i z pewnością można to odczuć. Dziewczynka z atramentu i gwiazd nie jest złą powieścią, po prostu przeczytałam ją w nieodpowiednim dla mnie czasie. Polecam ją młodszym czytelnikom. Im ten mroczny i magiczny klimat powinien się spodobać. Zwłaszcza dziewczynkom, które w postępowaniu Isabelli i Lupe odnajdą siebie. Na uwagę zasługuje też fakt, że jest to debiut Kiran Millwood Hargrave, chętnie dowiem się jak rozwinie się w swoich kolejnych powieściach. Starszym czytelnikom też nie odradzam, książka zbiera raczej dobre opinie i ma szansę też wam się spodobać.
Ocena: 3/6
Tytuł:484.Dziewczynka z atramentu i gwiazd
Autor: Kiran Millwood Hargrave
Stron: 272
Wydawnictwo: Literackie
Rok wydania: 2019
Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Literackiemu

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Zjadacz czerni 8 Katarzyna Grochola

Czym jest miłość? Jaki ma dla ciebie kolor, zapach, fakturę? Myślę, że ile osób, tyle odpowiedzi na te pytania, ponieważ to uczucie, które występuje w różnorodnych kolorach i można odmieniać je przez wszystkie przypadki. Jest niejednoznaczna i nieprzewidywalna, a autorce Katarzynie Grocholi udało się idealnie nakreślić to w swojej najnowszej i niezwykłej książce Zjadacz czerni 8. Na pierwszy rzut oka to zbiór opowiadań, a jednak to powieść, w której każdy rozdział to inna historia, która tylko pozornie nie łączy się z kolejnymi, jest nawet napisana w charakterystycznym dla siebie i bohaterów stylu. Mogłoby się wydawać, że zostały tutaj umieszczone zupełnie przypadkowo, a jednak im głębiej się zastanowić i wniknąć w ich sens tym bardziej okazuje się, że wspólną składową jest barwna różnorodność miłości. Niektóre historie są w lepsze, inne gorsze, a może to tylko moje odczucia, okoliczności w jakich obecnie się znajduję i bagaż doświadczeń, który każdy z nas nosi? Pole do interpretacji j...

Stosik #29

Ostatnie dni upływają mi pod znakiem nauki do matury i wielu ciekawych książek. 1.Sarah Lark ,,Pieśń Maorysów". Czytałam kiedyś książkę tej autorki i była to niezwykła i magiczna saga. Nie mogłam oprzeć się kolejnej książce. 2. Maggie Stefvater ,,Ukojenie". Ostatni tom poprawnej trylogii. Szybko się ją czyta, ale nie przyspiesza bicia serca. Zobaczymy teraz. 3.Melissa Hawach ,,Oddajcie mi dzieci". Rzadko czytam książki z tej serii, ponieważ są niezwykle emocjonalne.  4.Joanne Harris ,,Blask Runów". Kompletnie mi nieznana książka. Czytaliście może?  5.Nora Roberts ,,Śmierć o tobie pamięta". Kusiliście, kusiliście, dałam się. Ciekawe jaka ta książka się okaże :) 6.Jodi Picoult ,,Jak z obrazka". Ostatnio była Diane Chamberlain, dziś postawiłam na panią Picoult. 7.John Marsden ,,Jutro 3". Robi się coraz ciekawiej 8.Simon Beckett ,,Zapisane w kościach" Kupiona w Kauflandzie za 5 złotych. 9.Marek Stelar ,,Rykoszet". Wygran...

Evvie zaczyna od nowa Linda Holmes

Evvie zaczyna od nowa to historia o przebywaniu żałoby, ale nie w klasycznym wydaniu, a wtedy gdy trzeba pożegnać się ze starą wersją siebie. Precyzyjniej to historia o ludzkich oczekiwaniach, które dla niektórych są zbyt ciężkie do udźwignięcia. Ludzie myślą, że wiedzą o innych wszystko, doskonale odgadują ich emocje, a jednak prawda jest zupełnie inna. Narzucając swoje oczekiwania, nawet w dobrej wierze mogą wyrządzić więcej szkody niż pożytku. Evvie jest właśnie na takim życiowym zakręcie, gdy boleśnie mierzy się z oczekiwaniami innych. W dniu swojego odejścia od męża dowiaduje się o jego śmierci i zostaje wdową, której odczucia wymykają się wszelkim konwenansom. Na jej drodze staje Dean, który tak jak ona nie radzi sobie z własnymi odczuciami.   Gdybym miała określić tę książkę jednym słowem byłoby to poprawna. Jest przyjemna, subtelna, świetnie się ją czyta. Ponury sposób w jaki los zadrwił sobie z głównej bohaterki skupia uwagę od pierwszej do ostatniej strony. Do tego z...