Przejdź do głównej zawartości

153.Wesele

Tytuł: Wesele
Autor: Stanisław Wyspiański
Stron: 213
Wydawnictwo: Państwowy Instytut Wydawniczy
Rok wydania: 1994
Moje zdanie: Pozytywizm w szkole już za nami. Lektury z tej epoki okazały się jednymi z najlepszych. Jak będzie z Młodą Polską? 
Przyznam, że nie łatwo mi napisać tę recenzję. No bo o czym jest ta książka? O weselu. Właściwie tu mogłabym zakończyć. Nic z niej kompletnie nie wyniosłam, nie zaciekawiła mnie. Chociaż muszę przyznać przeczytałam ją w jeden dzień. Wszystko dzięki podziałowi na akty i sceny. W takich książkach kartki po prostu płyną. Nie zmienia to faktu, że bardzo mało zrozumiałam. 
Książka jest naszpikowana symbolami. Dodatkowo jeszcze wiejską, bardzo starą gwarą. Jedyne co zapamiętałam to ,,Miałeś chamie złoty róg”. Bardzo ciężka w odbiorze.
Ocena:2/6
P.S. Ostatnio zauważyłam na blogu kilka komentarzy z kont anonimowych. Zapraszam do udzielania się zawsze. :) 
Etykiety:

Komentarze

  1. Cyrysia8 stycznia 2014 19:10

    Mnie też ,,Wesele'' nie zachwyciło. Jedynie film był jako taki.

    OdpowiedzUsuń
  2. Katarzyna K | Pasieka Kulturalna8 stycznia 2014 20:04

    Mnie "Wesele" strasznie wymęczyło. Nieustannie trzeba było myśleć, analizwoać co i jak, kto co powiedział i co się wydarzyło.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Chabrowa9 stycznia 2014 11:12

      Mnie też, niby niepozorna książka, a byłam po niej zmęczona

      Usuń
  3. monweg9 stycznia 2014 10:28

    Trudno oceniać - klasyk i trzeba się z nim zmierzyć :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Małgorzata Zaczytana9 stycznia 2014 14:15

    mnie bardziej niż sama lektura "Wesela" wymęczyła Pani Polonistka, która strasznie chciała wiedzieć, co poeta miał na myśli :D

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Dziękuję za każdy komentarz :)

Popularne posty z tego bloga

Zjadacz czerni 8 Katarzyna Grochola

Czym jest miłość? Jaki ma dla ciebie kolor, zapach, fakturę? Myślę, że ile osób, tyle odpowiedzi na te pytania, ponieważ to uczucie, które występuje w różnorodnych kolorach i można odmieniać je przez wszystkie przypadki. Jest niejednoznaczna i nieprzewidywalna, a autorce Katarzynie Grocholi udało się idealnie nakreślić to w swojej najnowszej i niezwykłej książce Zjadacz czerni 8. Na pierwszy rzut oka to zbiór opowiadań, a jednak to powieść, w której każdy rozdział to inna historia, która tylko pozornie nie łączy się z kolejnymi, jest nawet napisana w charakterystycznym dla siebie i bohaterów stylu. Mogłoby się wydawać, że zostały tutaj umieszczone zupełnie przypadkowo, a jednak im głębiej się zastanowić i wniknąć w ich sens tym bardziej okazuje się, że wspólną składową jest barwna różnorodność miłości. Niektóre historie są w lepsze, inne gorsze, a może to tylko moje odczucia, okoliczności w jakich obecnie się znajduję i bagaż doświadczeń, który każdy z nas nosi? Pole do interpretacji j...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Evvie zaczyna od nowa Linda Holmes

Evvie zaczyna od nowa to historia o przebywaniu żałoby, ale nie w klasycznym wydaniu, a wtedy gdy trzeba pożegnać się ze starą wersją siebie. Precyzyjniej to historia o ludzkich oczekiwaniach, które dla niektórych są zbyt ciężkie do udźwignięcia. Ludzie myślą, że wiedzą o innych wszystko, doskonale odgadują ich emocje, a jednak prawda jest zupełnie inna. Narzucając swoje oczekiwania, nawet w dobrej wierze mogą wyrządzić więcej szkody niż pożytku. Evvie jest właśnie na takim życiowym zakręcie, gdy boleśnie mierzy się z oczekiwaniami innych. W dniu swojego odejścia od męża dowiaduje się o jego śmierci i zostaje wdową, której odczucia wymykają się wszelkim konwenansom. Na jej drodze staje Dean, który tak jak ona nie radzi sobie z własnymi odczuciami.   Gdybym miała określić tę książkę jednym słowem byłoby to poprawna. Jest przyjemna, subtelna, świetnie się ją czyta. Ponury sposób w jaki los zadrwił sobie z głównej bohaterki skupia uwagę od pierwszej do ostatniej strony. Do tego z...
1 komentarz
Czytaj więcej

Podsumowanie listopada

Nie wiem jak wy, ale ja właśnie uświadomiłam sobie, że za miesiąc o tej porze będziemy myśleć o Sylwestrze i podsumowaniach roku 2018. Nie wiem kiedy minęło, mam wrażenie, że od października odkąd wróciłam na studia czas zaczął płynąć trzy razy szybciej. Też tak myślicie? Podsumowanie robię trochę wcześniej niż zwykle, ponieważ jestem pewna, że nie uda mi się już skończyć rozpoczętych książek. Książek, no właśnie. Nigdy nie czytałam kilku na raz, ale myślę, że to świetna sprawa gdy czyta się pozycje o różnym ładunku emocjonalnym i odrębnej tematyce. Czasami powieść nam się podoba, ale po przeczytaniu 50 stron czujemy, że musimy ją już odłożyć. Wtedy taka zmiana klimatu mocno się przydaje. Koniec mojego wywodu, pora policzyć ile udało mi się przeczytać. W listopadzie przeczytałam 6 książek. Fajny wynik, satysfakcjonujący, ponieważ mam w tym miesiącu na koncie lekturę, którą nie dało się czytać szybciej i musiałam poświęcić jej sporo czasu. Mowa o książce Przemilczane Joanny Ostrow...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej