Przejdź do głównej zawartości

Peeling myjący, Joanna Naturia, pomarańcza

Dzisiaj o peelingu, który bardzo lubię i kupuję sobie co jakiś czas. Używam go zarówno do twarzy jak i całego ciała. 
Opakowanie małe, standardowe zamykanie. Nie znudzi się nam przed zużyciem, chociaż jest wydajny. Jeśli chodzi o skład to szału nie ma, za 4 złote raczej się tego spodziewałam.
Konsystencja dobra, nie rozlewa się. Są tutaj zatopione takie czarne nasionka. Peeling pięknie pachnie, w moim przypadku taką soczystą pomarańczą. Gdy nałożymy go na zwilżoną twarz zaczyna się pienić. Dobrze peelinguje, pozostawia skórę gładką, czystą, bez suchych skórek. Odświeża, daje takiego kopa. Lubię go używać.
Peeling jest dostępny w wielu sklepach, mój kupiłam chyba w Biedronce.
Etykiety:

Komentarze

  1. Cyrysia28 kwietnia 2014 17:09

    Dawno nie używałam żadnego peelingu, a stary już mi się skończył, więc chętnie skuszę się na powyższy produkt.

    OdpowiedzUsuń
  2. Margaretka28 kwietnia 2014 17:27

    bardzo fajny, i cena świetna, muszę wypróbować :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Unknown28 kwietnia 2014 17:28

    Bardzo lubię ten peeling <3

    OdpowiedzUsuń
  4. Ciekawska Magdalena28 kwietnia 2014 19:58

    Uwielbiam te peelingi ;D

    OdpowiedzUsuń
  5. Kaśka Pe.30 kwietnia 2014 10:54

    Mam truskawkowy, używam go do twarzy, jest ok :) gdybym jeszcze stosowała go tak często, jak zalecają :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Chabrowa30 kwietnia 2014 19:21

      Ja też mam takie zrywy, używam regularnie, później przerwa i znów :)

      Usuń
  6. części samochodowe swarzędz30 kwietnia 2014 12:59

    używałam, uważam, że jest dobry :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Dziękuję za każdy komentarz :)

Popularne posty z tego bloga

Zjadacz czerni 8 Katarzyna Grochola

Czym jest miłość? Jaki ma dla ciebie kolor, zapach, fakturę? Myślę, że ile osób, tyle odpowiedzi na te pytania, ponieważ to uczucie, które występuje w różnorodnych kolorach i można odmieniać je przez wszystkie przypadki. Jest niejednoznaczna i nieprzewidywalna, a autorce Katarzynie Grocholi udało się idealnie nakreślić to w swojej najnowszej i niezwykłej książce Zjadacz czerni 8. Na pierwszy rzut oka to zbiór opowiadań, a jednak to powieść, w której każdy rozdział to inna historia, która tylko pozornie nie łączy się z kolejnymi, jest nawet napisana w charakterystycznym dla siebie i bohaterów stylu. Mogłoby się wydawać, że zostały tutaj umieszczone zupełnie przypadkowo, a jednak im głębiej się zastanowić i wniknąć w ich sens tym bardziej okazuje się, że wspólną składową jest barwna różnorodność miłości. Niektóre historie są w lepsze, inne gorsze, a może to tylko moje odczucia, okoliczności w jakich obecnie się znajduję i bagaż doświadczeń, który każdy z nas nosi? Pole do interpretacji j...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Evvie zaczyna od nowa Linda Holmes

Evvie zaczyna od nowa to historia o przebywaniu żałoby, ale nie w klasycznym wydaniu, a wtedy gdy trzeba pożegnać się ze starą wersją siebie. Precyzyjniej to historia o ludzkich oczekiwaniach, które dla niektórych są zbyt ciężkie do udźwignięcia. Ludzie myślą, że wiedzą o innych wszystko, doskonale odgadują ich emocje, a jednak prawda jest zupełnie inna. Narzucając swoje oczekiwania, nawet w dobrej wierze mogą wyrządzić więcej szkody niż pożytku. Evvie jest właśnie na takim życiowym zakręcie, gdy boleśnie mierzy się z oczekiwaniami innych. W dniu swojego odejścia od męża dowiaduje się o jego śmierci i zostaje wdową, której odczucia wymykają się wszelkim konwenansom. Na jej drodze staje Dean, który tak jak ona nie radzi sobie z własnymi odczuciami.   Gdybym miała określić tę książkę jednym słowem byłoby to poprawna. Jest przyjemna, subtelna, świetnie się ją czyta. Ponury sposób w jaki los zadrwił sobie z głównej bohaterki skupia uwagę od pierwszej do ostatniej strony. Do tego z...
1 komentarz
Czytaj więcej

Podsumowanie listopada

Nie wiem jak wy, ale ja właśnie uświadomiłam sobie, że za miesiąc o tej porze będziemy myśleć o Sylwestrze i podsumowaniach roku 2018. Nie wiem kiedy minęło, mam wrażenie, że od października odkąd wróciłam na studia czas zaczął płynąć trzy razy szybciej. Też tak myślicie? Podsumowanie robię trochę wcześniej niż zwykle, ponieważ jestem pewna, że nie uda mi się już skończyć rozpoczętych książek. Książek, no właśnie. Nigdy nie czytałam kilku na raz, ale myślę, że to świetna sprawa gdy czyta się pozycje o różnym ładunku emocjonalnym i odrębnej tematyce. Czasami powieść nam się podoba, ale po przeczytaniu 50 stron czujemy, że musimy ją już odłożyć. Wtedy taka zmiana klimatu mocno się przydaje. Koniec mojego wywodu, pora policzyć ile udało mi się przeczytać. W listopadzie przeczytałam 6 książek. Fajny wynik, satysfakcjonujący, ponieważ mam w tym miesiącu na koncie lekturę, którą nie dało się czytać szybciej i musiałam poświęcić jej sporo czasu. Mowa o książce Przemilczane Joanny Ostrow...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej