Przejdź do głównej zawartości

Pokój służącej Fiona Mitchell

recenzja książki, wydawnictwo Literackie
Jeśli chodzi o literaturę traktującą o rasizmie i dyskryminacji rasowej to mocno mnie do niej przyciąga. Czarne skrzydła, Białe zęby, Połówka żółtego słońca. Chyba nie bez powodu wszystkie te tytuły zawierają w sobie nazwy kolorów. Pokój służącej to też historia niezwykle barwna nie tylko dzięki pięknej okładce.

Dolly i Tala to siostry, Filipinki pracujące w Singapurze jako pomoce domowe. Mają na swoim utrzymaniu rodziny i tylko dlatego zgadzają się na niewolnicze traktowanie ze strony pracodawców. W tym samym czasie wszyscy mówią tylko o Blogu Vandy. Nieznana kobieta pisze tam jak powinno się traktować służbę, m.in. zabierać im paszporty, nie pozwolić korzystać z tych samych łazienek. Tala od zawsze lubiła pisać, więc w tajemnicy zakłada bloga i pisze prawdę o życiu w Singapurze. Niedługo jej głos staje się niezwykle ważny w społeczeństwie, a jej zdemaskowanie grozi wieloma konsekwencjami na czele z deportacją.

Pokój służącej to historia, które od pierwsze strony zachwyca swoim kolorytem, pulsującą energetycznością i siłą kobiet. Ogromnie spodobał mi się styl pisania autorki – barwne opisy singapurskiego krajobrazu i codziennego życia z dużą ilością dialogów, które sprawiają, że kolejne strony po prostu się połyka. Oprócz tego tu po prostu wiele się dzieje. Znajdziemy tu ludzkie dramaty, niespodziewane wydarzenia i zagadki. Poza Dolly i Talą w powieści niezwykle ważne miejsce zajmuje Jules – Angielka starająca się z mężem od wielu lat o dziecko. Kobieta dopiero uczy się życia w Singapurze i jest przerażona traktowaniem swoich pomocy domowych przez bogate damy. Losy tych trzech kobiet splatają się ze sobą nierozerwalnie. Każda z nich została inaczej wykreowana, ma inny charakter i kręgosłup moralny.

Pokój służącej to przede wszystkim książka o współczesnej dyskryminacji na tle rasowym i niewolnictwie. Zwraca uwagę na ważną kwestię. O ile w czasach historycznych niewolnictwem było przede wszystkim niezwykłe okrucieństwo, o tyle teraz na porządku dziennym jest przemoc psychiczna. Żarty, drwiny, docinki. Zabieranie przedmiotów codziennego użytku, paszportów. Gorsze jedzenie. Spanie w miejscach urągających godności drugiego człowieka. Wykorzystywanie przez pracodawców w celach seksualnych. To niewyobrażalne jak niektórzy potrafią upodlić i zgnębić drugiego człowieka, choć dla tych bogatych dam takie zachowanie nie wydawało się czymś złym. Właśnie takie jest współczesne niewolnictwo. Przykre, że ludzie nic się nie zmienili przez te lata od czasów wielkich plantacji. Cały czas istnieją podziały w wypadku gdy ktoś ma inny kolor skóry, religię czy po prostu odmienne poglądy. Pokój służącej przez poruszenie tak współczesnych wątków staje się ważną historią, którą warto poznać.

Historia ta to też opowieść o macierzyństwie, miłości matki do dziecka. Tala opuściła prawie dorosłych synów, Dolly maleńką córeczkę. Jules pragnie dziecka najmocniej na świecie, a jednak jej ciało zawodzi. Każda z nich tęskni za uściśnięciem najsłodszej osóbki w postaci własnego dziecka.

Jedyne do czego się doczepię to za mała dawka emocji jaką zafundowała mi ta książka. Liczyłam na łzy, przyspieszone bicie serca, zadumanie się nad wydarzeniami. I chociaż współczułam bohaterkom, to jednak zabrakło mi w niej iskry. To cały czas bardzo dobra lektura i ocenię ją ,,tylko” na 5, a nie 6 jak w przypadku większości podobnych historii.

Podsumowując, Pokój służącej to wciągająca historia filipińskich pomocy domowych. Ciekawa ze względu na ukazanie problemu współczesnego niewolnictwa praktykowanego przez bogate, wytworne damy. Kolorowa, gorąca od rozedrganego powietrza Singapuru. Jego kultury i krajobrazów.

Ocena:5/6
Tytuł: 419.Pokój służącej
Autor: Fiona Mitchell
Stron: 320
Wydawnictwo: Literackie
Rok wydania: 2018

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Literackiemu 😊


Komentarze

Popularne posty z tego bloga

214.Młyn nad Czarnym Potokiem

Tytuł: Młyn nad Czarnym Potokiem Autor: Anna J. Szepielak Stron: 516 Wydawnictwo: Nasza Księgarnia Rok wydania: 2013 Moje zdanie: Rzadko mam okazję czytać polskich autorów. Jakoś zawsze ciągnie mnie w bibliotece do innego regału. Tym razem skierowałam swoje kroki gdzie indziej. Słusznie?  Anna Szepielak jest z zawodu nauczycielką i bibliotekarką. Zadebiutowała książką ,,Zamówienie z Francji”, o której wiele słyszałam i chciałabym ją kiedyś przeczytać.  Życie Marty to ostatnio pasmo nieszczęść i wypadków. Mąż jest zapracowany i niczym się nie interesuje, córeczka ciągle chora, a wszystko jest na jej głowie. Do tego spada na nią organizacja zjazdu rodzinnego na cześć przyjeżdżającej po Polski ciotki z Ameryki. Będzie to jednak okazja do zapoznania się z rodzinnymi historiami, tajemnicami oraz spojrzenia z dystansem na swoje życie.  Liczyłam na lekką obyczajówkę. Co otrzymałam? Lekką, ciepłą obyczajówkę, do tego odrobinę sagi rodzinnej, który to gatunek ubóstwiam. Życie

167.Wiosna życia

Tytuł: Wiosna życia Autor: Artur Kosiorowski Stron: 91 Wydawnictwo: SOWA Rok wydania: 2013 Moje zdanie: Za możliwość przeczytania książki dziękuję bardzo samemu autorowi. :) Młodość. Okres w życiu, który podobno rządzi się swoimi prawami. Ludzie wtedy zaczynają eksperymentować z religią, seksem, alkoholem, papierosami, a często narkotykami. Chcą być lubiani, przynależeć do jakiejś grupy, która będzie ich akceptowała i szanowała. Chcą poznać sens życia, znaleźć najważniejsze wartości. Często błądzą i buntują się na otaczającą ich rzeczywistość. Każdy to prędzej czy później przeżywa.  Autor podzielił się z nami wspomnieniami ze swojej młodości, którą przeżył lekko mówiąc dość intensywnie. Miał ogromny problem z narkotykami, znalazł się nawet w ośrodku Monaru, o których słyszałam wiele na prelekcjach o uzależnieniach. Teraz ma 30 lat, studiuje. Wyszedł na prostą. Musiał przejść jednak długą drogę. W podróż po niej zabiera nas w tej książce. Nie jest ona długa. Trochę zabr

3 klimatyczne książki do czytania jesienią

Zrobiło się już troszkę chłodniej. Sierpień, a wraz z nim wakacje powoli dobiegają końca. W tym roku chyba nikt nie ma prawa narzekać, że lata nie było, że nie zdążył się opalić i wygrzać na słoneczku. Staram się cieszyć każdą chwilą, porą roku, ale jednak już nie mogłam się doczekać tego specyficznego klimatu jaki niesie ze sobą jesień i pierwsze miesiące zimy. W styczniu i lutym jakoś tak zawsze tęsknię już za pierwszymi zielonymi akcentami, a więc ciężko mi szukać klimatu. Może teraz będzie lepiej. Zaparzcie sobie kubek ulubionego napoju. W moim przypadku herbata w szarym kubku z Tesco, jedynym, który ostał się przez huragan jakim jest moje dziecko. Siądźcie wygodnie w fotelu. Odpalcie ulubioną muzykę do czytania. Słuchacie w ogóle muzyki do czytania? Ja zakochałam się w playliście Easy Acustic Hits na Spotify. Możecie zapalić świeczkę, a ja zaproponuję wam trzy książki, które podkręcą klimat i którymi będziecie się mogli rozkoszować. Tak się składa, że trzy zaprezentowan