Błękit Maja Lunde

Woda. Jest dla nas oczywista. Jeszcze nigdy nie zaznaliśmy realnego niedostatku, w każdej chwili możemy kupić sobie w sklepie butelkę z tym płynnym złotem. Korzystamy z niej z beztroską, nie myślimy o jakichkolwiek konsekwencjach. Maja Lunde pokazuje, że jeśli w tej chwili się nie opamiętamy skutki będą opłakane i marne dla całej ludzkości.

Dwie historie. Rok 2017 i 2041. Nie dzieli je zbyt wiele lat, a jednak nasza planeta wygląda w ich trakcie zupełnie inaczej. Signe i David. Ludzie, którzy nigdy się nie poznali, a jednak połączyło ich tak wiele. Signe to aktywistka środowiskowa. Żyje w czasach nam współczesnych, jest świadoma topnienia lodowców, zmian klimatycznych i faktu, że zasoby wody pitnej są na wyczerpaniu. Podąża swoją ścieżką mającą chronić Ziemię jak najlepiej. Wyrusza w niebezpieczną podróż do swojego ukochanego i dostarcza mu pewien niezwykły ładunek. David podróżuje ze swoją małą córeczką do obozu dla uchodźców klimatycznych. Ziemia jest nękana przez pożary i susze. Ludzie nie mają co jeść i pić. Pewnego dnia ojciec i córka odnajdują starą łódź.

Już na wstępie muszę to jasno i wyraźnie napisać – jestem oczarowana Błękitem i chciałabym, aby każdy ją przeczytał. A jeśli nie to przynajmniej zastanowił się i docenił jakim skarbem jest możliwość codziennej kąpieli i picia wody wtedy tylko gdy tego zapragniemy. Tutaj mogłabym już zakończyć, ale koniecznie muszę wam napisać dlaczego książka mi się tak spodobała.

Przede wszystkim to historia, która mocno i dosadnie zwraca uwagę i otwiera oczy na jeden z najważniejszych problemów trapiących ludzkość – brak wody pitnej. Autorka robi to w dość wstrząsający sposób, ponieważ pokazuje jak będzie wyglądał nasz świat za kilkadziesiąt lat. Nie ma tutaj odległej i trudnej do wyobrażenia sobie dla przeciętnego człowieka Afryki. Są za to nasze realia i olbrzymia susza, która sprawia, że ludzie umierają z pragnienia i tracą wszelkie moralne zachowania. Myślę, że to mocno poruszy czytelnika. Zaletą tej powieści jest też jej ogromna wartość dydaktyczna. Niesie ona ze sobą ogrom treści i informacji na poziomie książki popularnonaukowej, a jednocześnie to pasjonująca powieść, która mocno działa na wyobraźnię i skłania do licznych refleksji. Historie Signe i Davida są po prostu ciekawe i jeśli kogoś odrzucają tematy proekologiczne to niech zastanowi się nad tą powieścią jako pasjonującą wizją naszego świata za kilkadziesiąt lat.

Książkę szybko i lekko się czyta, jest w niej znaczna ilość dialogów, a jednak niesie ze sobą spory ładunek emocjonalny. W trakcie jej czytania byłam zasmucona, zdołowana i chociaż zakończenie daje nam nadzieję to jednak całość wywołuje spore wrażenie. Wiedziałam o tych problemach, uczyłam się o nich, a jednak mieszkając w miejscu gdzie wody jest dostatek, a w razie awarii na podwórku studnia, bardzo trudno wyobrazić sobie skalę problemu. Woda to życie dla całego środowiska i jestem ciekawa i przerażona jak będzie wyglądał świat gdy dorośnie moje dziecko lub wnuki. Ludzkość jest obecnie krótkowzroczna, nastawiona na korzyści pieniężne i kiedyś niestety woda będzie dla nas cenniejsza niż złoto.

Kolejnym plusem tej opowieści jest jej piękno, liryczno-metaforyczny sposób w jaki została napisana. Chyba tylko ta autorka potrafi w tak poetycki sposób pisać o wodzie czy pszczołach. Podobają mi się też kreacje głównych bohaterów. Poszczególne historie są opowiadane właśnie przez nich. To dwie różne postacie, odmienne charaktery i to mocno można odczuć. W książkach z taką narracją często granice między postaciami często się zacierają, a tutaj czujemy jakbyśmy czytali o prawdziwych bohaterach z krwi i kości, którzy czują i mają swoje przekonania i style życia.

Podsumowując, w swojej drugiej książce autorka udowadnia, że potrafi świetnie pisać i popularność jej powieści nie jest dziełem przypadku. Porusza trudne problemy, jej książki są czymś absolutnie wyjątkowym na rynku. Błękit to opowieść o ludziach, wodzie i tłumionych emocjach. Liryczna, poetycka i przy tym trzymająca w napięciu książka z ważnym przekazem.

Ocena: 6/6

Tytuł: 432.Błękit

Autor: Maja Lunde

Stron: 428

Wydawnictwo: Literackie

Rok wydania: 2018

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Literackiemu

Zjadacz czerni 8 Katarzyna Grochola

Czym jest miłość? Jaki ma dla ciebie kolor, zapach, fakturę? Myślę, że ile osób, tyle odpowiedzi na te pytania, ponieważ to uczucie, które występuje w różnorodnych kolorach i można odmieniać je przez wszystkie przypadki. Jest niejednoznaczna i nieprzewidywalna, a autorce Katarzynie Grocholi udało się idealnie nakreślić to w swojej najnowszej i niezwykłej książce Zjadacz czerni 8. Na pierwszy rzut oka to zbiór opowiadań, a jednak to powieść, w której każdy rozdział to inna historia, która tylko pozornie nie łączy się z kolejnymi, jest nawet napisana w charakterystycznym dla siebie i bohaterów stylu. Mogłoby się wydawać, że zostały tutaj umieszczone zupełnie przypadkowo, a jednak im głębiej się zastanowić i wniknąć w ich sens tym bardziej okazuje się, że wspólną składową jest barwna różnorodność miłości. Niektóre historie są w lepsze, inne gorsze, a może to tylko moje odczucia, okoliczności w jakich obecnie się znajduję i bagaż doświadczeń, który każdy z nas nosi? Pole do interpretacji j...

Czytaj więcej

Evvie zaczyna od nowa Linda Holmes

Evvie zaczyna od nowa to historia o przebywaniu żałoby, ale nie w klasycznym wydaniu, a wtedy gdy trzeba pożegnać się ze starą wersją siebie. Precyzyjniej to historia o ludzkich oczekiwaniach, które dla niektórych są zbyt ciężkie do udźwignięcia. Ludzie myślą, że wiedzą o innych wszystko, doskonale odgadują ich emocje, a jednak prawda jest zupełnie inna. Narzucając swoje oczekiwania, nawet w dobrej wierze mogą wyrządzić więcej szkody niż pożytku. Evvie jest właśnie na takim życiowym zakręcie, gdy boleśnie mierzy się z oczekiwaniami innych. W dniu swojego odejścia od męża dowiaduje się o jego śmierci i zostaje wdową, której odczucia wymykają się wszelkim konwenansom. Na jej drodze staje Dean, który tak jak ona nie radzi sobie z własnymi odczuciami. Gdybym miała określić tę książkę jednym słowem byłoby to poprawna. Jest przyjemna, subtelna, świetnie się ją czyta. Ponury sposób w jaki los zadrwił sobie z głównej bohaterki skupia uwagę od pierwszej do ostatniej strony. Do tego z...

Czytaj więcej

Szklany klosz Sylvia Plath

Są takie książki, które można nazwać już mianem kultowych i po prostu trzeba kiedyś po nie sięgnąć. Myślę, że Szklany klosz to właśnie taka lektura. Powieść, która w naszym kraju wznawiana jest co kilka lat, a i tak cały nakład rozchodzi się w dość krótkim czasie, by później ciężko byłoby ją gdziekolwiek kupić. Ogromnie ucieszyłam się, że będę mogła ją przeczytać, ponieważ o Sylvii Plath słyszałam, ale dopiero lektura tej książki pozwoliła mi trochę bardziej poznać tę intrygującą postać, zmusiła do sięgnięcia po kilka z jej wierszy, które także do mnie trafiły. Esther ma właściwie wszystko o czym tylko młoda dziewczyna marzy. Jest piękna, bardzo mądra, czego się nie dotknie to się jej udaje, wszystko wskazuje na to, że zostanie żoną lekarza. Staż w redakcji nowojorskiego miesięcznika dla dziewcząt wydaje się być idealnym kierunkiem dalszej drogi. W Nowym Jorku coś jest jednak nie tak, inne młode dziewczęta się bawią, korzystają z życia, ze stażu, a ona jest wycofana, zob...

Czytaj więcej

Recenzje książek

Szukaj na tym blogu