Historie podniebne Jakub Małecki

Od dawna obiecywałam sobie twórczość Jakuba Małeckiego. Przeczytałam tyle pozytywnych opinii, że jego nazwisko miałam zapisane pogrubioną czcionką jako moje must read. Gdy mogłam wybrać spośród kilku książek wiedziałam, że będzie to ten zbiór opowiadań. Nie oszukujmy się – bałam się tej formy. Wszystkie krótsze formy często pozostawiają niedosyt. Tutaj nie tylko mi się podobało, a jestem zachwycona, a skoro autor zaczarował mnie opowiadaniami to będzie tak z każdą kolejną książką. Być może z większym lub mniejszym skutkiem, ale z pewnością mi się spodoba.

Skąd ta pewność? Historie podniebne to zbiór siedmiu tekstów, z których każdy ma nie tylko inny temat, ale wręcz gatunek i wywołuje zupełnie odmienne emocje. Nie sposób tutaj nie chylić czoła przed autorem, który z jednej strony zaczaruje czytelnika opowieścią o zwyczajnej prozie życia, a z drugiej przerazi go mocno makabryczną wizją z elementami fantastyki. Zupełnie nie wiedziałam wcześniej czego się spodziewać, a więc zostałam całkiem mile zaskoczona takim przekrojem tematów.

Zaczęłam czytać opowiadanie otwierające ten zbiór – Żaglowce i samoloty i kilka stron dalej już po policzkach płynęły mi łzy. Pomyślałam – jakie to jest piękne i poetyckie w swej prostocie. Nie ma tu wzniosłych cytatów, a jednak kilka kartek zdołało poruszyć najczulsze struny mojej duszy. Sądziłam, że każde opowiadanie będzie w podobnym klimacie, więc uwierzcie, że mocno się zdziwiłam gdy kolejny tekst okazał się opowiadaniem na pograniczu horroru i fantastyki. Duszny, bardzo niepokojący i działający na wyobraźnię klimat wywołał na moich plecach dreszcz przerażenia. Dalej było już tylko bardziej różnorodnie i w takim samym stopniu dobrze. Dwa dramaty pokazujące zwyczajne ludzkie życie z jego bagażem w postaci brudu, szarości i samotności. Listy pisane do zmarłego ojca. Każdy tekst jest inny, ale wszystkie mają w sobie to coś, co zmusza czytelnika do głębszego pochylenia się nad słowami autora, na zastanowienie się nad ich ukrytą treścią, drugim dnem. Na niecałych 160 stronach otrzymałam tak różnorodne i silne emocje, których zupełnie się tutaj nie spodziewałam. Autor udowodnił mi, że lektura krótkiej formy może być mocna i satysfakcjonująca.

Wspólny mianownik Historii podniebnych? Spójrzcie tylko na okładkę. Zwyczajny, szary blok na tle oszałamiająco pięknego nieba. Właśnie takie są to historie. Opowieści o ludzkim życiu, małych dramatach jednostek, dojmującej samotności, stracie bliskiej osoby, starości, ale napisane w tak ujmujący, wrażliwy i przenikliwy sposób, że wielkie emocje są tutaj gwarantowane. Ciężko napisać mi cokolwiek sensownego na temat tej książki Jakuba Małeckiego, ponieważ myślę, że każdy czytelnik odnajdzie w niej cząstkę siebie i coś nowego zauważy. Pozostaje mi tylko zachęcić was do tej lektury jeśli jeszcze nie znacie twórczości autora. Całej reszty pewnie nawet nie muszę namawiać. Zbiór trafia do szczególnego miejsca w moim sercu i jestem przekonana, że jeszcze nie raz do niego wrócę i odkryję w nim coś nowego i równie silnego w odczuciach jak teraz.

Ocena: 6/6

Tytuł: 502.Historie podniebne

Autor: Jakub Małecki

Stron: 156

Wydawnictwo: SQN Originals

Rok wydania: 2019

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu SQN