Wydawać by się mogło, że o losie Żydów w czasie II wojny światowej napisano już wszystko. Powstało mnóstwo lepszych i gorszych książek. Mam nadzieję, że dzisiaj przekonam was do sięgnięcia po jeszcze jedną lekturę tego typu.
Jest wiosna 1939 roku. W Radomiu mieszka żydowska rodzina Kurców. Żyją normalnie, codziennie spotykają się przy wspólnym stole. Los rzuci ich jednak w zakątki całego świata. Od Brazylii po Syberię. Okaże się, że w czasach wojny, gdy człowiek człowiekowi wilkiem liczy się rodzina i lojalność.
Każda przeczytana przeze mnie powieść traktująca o Holocauście to zawsze ogrom emocji. Tak było i tym razem. Georgia Hunter przenosi nas w czasy II wojny światowej. Okazuje się, że cała powieść została oparta na faktach - rodzina Kurców to przodkowie autorki. Znów oczywiste staje się zdanie, że tylko życie może wymyślić tak mrożące krew w żyłach i porywające historie. Przez to, że to prawdziwe wydarzenia powieść zyskuje na autentyczności i ogromie ładunku emocji jaki ze sobą niesie.
Historia ta udowadnia, że jedynymi istotnymi i ponadczasowymi wartościami w życiu człowieka są miłość i rodzina. To zdumiewające przez co musieli przejść Kurcowie. Niemieckie prześladowania, więzienie, zsyłki na Syberię. Niektórzy członkowie tej rodziny brali udział w walce. Zawsze wychodzili ze wszystkiego obronną ręką. Może mieli szczęście jak napisano to w tytule. Myślę, że to też ogromna zasługa niezwykłej i rzadko spotykanej w naszych czasach lojalności i oddania. Kurcowie zawsze myśleli o reszcie członków swojej rodziny, umieli sobie pomagać. Zostały wpojone im tradycyjne wartości, a więc oprócz niezwykle porywającej historii ta powieść to też przypomnienie o tym, co naprawdę w życiu ważne.
Trudno ocenić mi bohaterów mając z tyłu głowy informację, że to prawdziwe postacie, istoty z krwi i kości. Mogę jedynie wspomnieć, że Georgia Hunter ciekawie ich wykreowała. Mimo ich mnogości czyta się szybko, każda z osób jest warta uwagi i pochylenia się nad jej postępowaniem. Najmocniej w pamięć zapadły mi losy Genka i Herty, bo oni chyba najwięcej wycierpieli. Zostali zesłani na Syberię, do katorżniczej pracy, gdzie kobieta dowiedziała się, że jest w ciąży. Wstrząsające, co ludzie tacy ludzie musieli przeżywać.
Kolejnym plusem przemawiającym za poleceniem wam tej powieści jest jej rozmach. Obserwujemy wojnę z wielu stron. Niektórzy bohaterowie żyli pod okupacją niemiecką, inni rosyjską. W Radomiu, Lwowie, Warszawie, a nawet w Brazylii. Podoba mi się przedstawienie Holocausttu i II wojny światowej z tylu stron i perspektyw, a jednocześnie znów zdumiewa, że to samo życie, a nie wymyślona fikcja.
Ostatnim atutem, o którym muszę wam wspomnieć jest budowa tej powieści. Większość rozdziałów poprzedza notka historyczna osadzająca fabułę w odpowiednim przedziale czasowym, Przez ten zabieg obserwujemy wpływ wielkich wydarzeń nie tylko w aspekcie globalnym, ale też tym dotyczącym każdego maluczkiego, zwykłego człowieka.
Podsumowując, nie sposób nie polecić tej powieści. Jednocześnie uważam, że jej premiera trochę zaginęła w natłoku nowości i za cel wzięłam sobie zainteresowanie nią choć kilku osób. To powieść o Holocauście, którą z rozmachem napisało życie. Zdolna do wywołania łez i uśmiechu. Pokazująca jak ważna w życiu jest rodzina i miłość. Pasjonująca lekcja historii jakich nigdy dość.
Ocena:5+/6
Tytuł:378.My mieliśmy szczęście
Autor: Georgia Hunter
Stron: 560
Wydawnictwo: Czarna Owca
Rok wydania: 2017
Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Czarna Owca :)
Egzemplarz książki Szachownica Mariana Wichary wygrywa Marzena Jaroszek :)
Egzemplarz książki Szachownica Mariana Wichary wygrywa Marzena Jaroszek :)